El qit´etû fî behrî el hezecî
El mekfûfî el mehzûfî

Heta tu dewr û dersan nekî tekrar û mesrûf
Di dunyayê tu nabî ne meşhûr û ne me´rûf

Mefa´îlin fe´ûlun, mefa´îlun fe´ûlun
Çi xwoş wezn e bibîtin hezec mekfûf û mehzûf

Xudê Ellah e, qasid Resûl e ey xudêzan
Xelîfe çar in, hem çar îmamin ey musilman.

Ji çaran yek Ebû-Bekr, ´Umer, ´Usmane, ê di
´Elîye, bê tekelluf ku bû xatem ji bo wan

Divêtin tu bizanî bi dil navê îmaman
Mihemed, Malik, Ehmed, ewê ditirk e Nûman

Mûbeşşer bûne deh kes ji eshaban bi te´yîn
Ku dê biçne behiştê, xudê mizgînî da wan

Ji ewwil Bû-´Ubeyde di gel herçariyaran
Se´îd û Se´d û Telhe, Zubeyr û Ebdurrahman

Li me ferz e bizanin Resûlê xwo bi tehqîq
Bi mewlîd hem bi medfen, binasin da û bab an

Di Mekke bû ji dayê, Medîne bûye medfen
Wî Ebdullah e walid, Amîne bizan

Ji dunyayê ku çûyî ´umur bû şestûsê sal
Ji şestan pêncîûsê borîn di Mekkehê da

Di çil salan „Rîsalet“ ji bo wî hate xwarê
Di bistûsê di mayî, ji bo nazil bû Qur´an

Cemî´ê Ummeta wî bi lutfa xwe Îlahî
Ji dunyayê verêkî bi Qur´an û bi îman

Heta ew Şeh, siwar bit we goya ummeta xwo
Ji meydana Hisabê hilînit şubhê çogan